Cyprian Kamil Norwid, którego 200. rocznicę urodzin obchodziliśmy w zeszłym roku, ostatnie sześć lat swojego życia spędził w Domu św. Kazimierza przy Rue du Chevaleret nr 119 w Paryżu.
Instytucja, pełniąca funkcję przytułku i hospicjum, powstała w 1846 r. z inicjatywy księżnej Anny Czartoryskiej i służyć miała ubogim, samotnym, często chorym Polakom, których losy rzuciły do Francji. To właśnie tu 9 lutego 1877 roku trafił Norwid i przebywał do śmierci w dniu 23 maja 1883 roku.
W 1983 roku, w 100. rocznicę śmierci poety, powstał film fabularny pt. “Dom świętego Kazimierza”. Reżyserem i odtwórcą roli głównej został Ignacy Gogolewski, scenariusz napisał Leszek Wosiewicz, a muzykę Waldemar Kazanecki.
Paryż w maju 1983 r. Skromna uroczystość wmurowania tablicy pamiątkowej upamiętniającej obecność w tym mieście Cypriana Kamila Norwida, który 23 maja 1883 r. zmarł w przytułku dla emigrantów w Ivry na peryferiach Paryża. Maj 1883 r. Przytułek św. Kazimierza. Do umierającego Norwida zostaje wezwany lekarz. Ma jeszcze pewne nadzieje, ale siostra opiekująca się Norwidem informuje, że od trzech miesięcy trzeba go karmić. Lekarz bierze ze stołu jedną z zapisanych kartek. “Do kraju tego…” brzmią pożegnalne słowa “Mojej piosenki”. Rok 1877. Norwid przyjeżdża do przytułku z zamiarem zatrzymania się w nim przez dwa tygodnie. Zamieszkuje w celi po generale Wysockim…
Zapraszamy do obejrzenia filmu.
→ (mb)
20.01.2022
• foto / źródło; screen GT, kadr z filmu
,,Przytułek” w kontekście Norwida jest mylący, bo choć tam zamieszkał, to utrzymywał się sam np. z projektowania medali.b ył bardzo skonfliktowany ze środowiskiem.