Od czasu do czasu czytuję bloga tomaszowskiej dziennikarki Agnieszki Łuczak, aby przekonać się, jak wygląda Tomaszów bez środków upiększających.
Dwa tygodnie temu Łuczak zamieściła wpis zatytułowany „To (nie jest) normalne”:
Rozmowa z pracownicą samorządówki niższego szczebla wprawiła mnie w zasmucenie. Pani od lat wielu sprząta po władzy. Przeżyła już wielu wodzów. Widzi całe zło, zakłamanie, głupotę i podłość tych co na górze. Potrafi krytycznie ocenić ich polityczne decyzje i marnotrawienie pieniędzy. Patrzy na obecne porządki, które jej zdaniem niczym nie różnią się od porządków sprzed dwóch, sześciu, dziesięciu lat.
No tak, teraz tempo jest szybsze, zachłanność większa. Ale to zrozumiałe, oni wiedzą, że są na krócej niż ich poprzednicy. Będą krócej, bo są bardziej nieudolni, bardziej niekompetentni, bezwzględni i cyniczni. Ludzie władzy o mentalności ministrantów i kościelnych nie są w stanie tej władzy utrzymać zbyt długo. Oni jeszcze tego nie wiedzą, ale w jakiś podskórny sposób czują, mają tego świadomość. I dlatego tak się spieszą, żeby, jak to się mówi, zdążyć się nachapać.
Smutne jest tylko to, że pani, z którą rozmawiałam uważa, że ten obyczaj, to norma. Każda kolejna władza działa podobnie. Pani nie zna innych reguł i norm. Nie pracowała nigdy w normalnym środowisku i pewnie nie była w kraju,w którym pokomunistyczne zdziczenie nie występuje.
Nie wie, że tak nie musi być i że tylko od niej i kilku tysięcy mieszkańców powiatowego miasteczka zależy, czy to się kiedyś zmieni.
Komentarz jest zbędny.
→ (mb)
29.10.2016
• foto: agnieszkaluczak.com.pl / screen (gt)